Και πόσα δεν κατάφερε να γεφυρώσει αυτός ο άγιος !!!! υπήρξε απλός πολίτης, οικογενειάρχης, με σύζυγο και παιδιά. Ιατρός ερευνητής, επιστήμονας. Έγινε κληρικός άκληρος, δίνοντας ένα μάθημα σε εμάς που αναρωτιόμαστε τι να αφήσουμε στα παιδιά μας και τι να δώσουμε στους έχοντες ανάγκη. Τα ίδια τα παιδιά του ομολογούν πως στην αρχή τα ενόχλησε η αφιέρωσή του αλλά μετά είδαν συν Χριστώ πως γι αυτά ήταν καλύτερα. Φρόντισε ο Κύριος αντί του Αγίου που προφανώς θα προσευχόταν μιας και ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει γι αυτά απλόχερα. Γεφύρωσε έτσι το ρόλο του γονέα από τη μια και του αφιερωμένου κληρικού του ακτήμονα από την άλλη.
Ήταν επιστήμονας και μάλιστα ερευνητής κατορθώνοντας να γεφυρώσει ένα ακόμη ρόλο με τη θρησκεία και ιδιαίτερα την πίστη. Επιστήμονας αξεπέραστης εμβέλειας ακόμη και σήμερα ενόσω τα τεχνικά μέσα που διέθετε ήσαν ελάχιστα. Επιστήμονας που πέραν της τεχνοκρατικής αντίληψης ανέδειξε σε ίσους όρους και ποσά και την ψυχική πλευρά του ασθενούς, φανερώνοντας πως και αυτή χρήζει ταυτόχρονης περίθαλψης μέσα στη θεραπεία.
Τέλος ήταν κληρικός, άνθρωπος της πίστης με αγνή ψυχή αφιερωμένη στο θέλημα του Κυρίου. Και έγινε Άγιος, υπερβαίνοντας εαυτόν. Γεφυρώνοντας τον άνθρωπο Βαλεντίν του Φέλιξ Βόϊνο-Γιασενέτσκι με το Θεό, μετατρεπόμενος σε μια κλίμακα που έφερνε τη θεία Χάρη στους ανθρώπους αλλά και τους ανθρώπους κοντά στο Θεό.
Και το σημαντικότερο, τα έκανε όλα αυτά κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες τόσο από πλευράς καθεστώτος και εσωτερικών αναταραχών στη χώρα του, κινήματα και επαναστάσεις, όσο και από πλευράς παγκοσμίων εξελίξεων, δρώντας μέσα σε δύο παγκόσμιους πολέμους και με προσωπικές απώλειες, την πολυαγαπημένη του σύντροφο.
