Άγιοι Ανάργυροι Αρχαίας Κορίνθου ....

Σήμερα, μέρα που είναι, δε θα ανεβάσω το βίο των Αγίων Αναργύρων, πολύ γνωστό άλλωστε, αλλά θα ανεβάσω ένα προσωπικό βίωμα.

Στη γραφική Αρχαία Κόρινθο και σε ένα από τα καλύτερα σημεία της υπάρχει ο ναός των Αγίων Αναργύρων (των Ρωμαίων) ο οποίος εορτάζει 1η Ιουλίου φυσικά. Εκκλησία παλιά και με πολλά θαύματα, ιδίως τις παλαιότερες εποχές που ο κόσμος ήταν πιο ζεστός στην πίστη του, απαλλαγμένος από λαμπιόνια και φωτάκαι της σύγχρονης πραγματικότητας. Τα παλαιότερα χρόνια μάλιστα όσοι είχαν κάποιο πρόβλημα κοιμόντουσαν στον περίβολο της εκκλησίας νύχτες ολόκληρες πριν την εορτή που κρατούσε ημέρες και πολλές φορές είχαν θεαθεί τη νύχτα οι Άγιοι να περιφέρονται και να θεραπεύουν ανθρώπους από το πλήθος !!!


Καθώς είναι έθιμο της περιοχής κάθε 1η Ιουλίου τιμούμε την εκκλησία αν και οι εκδηλώσεις για την ημέρα που θα μιλήσουμε φυσικά ήσαν στο αποκορύφωμά τους από τον εσπερινό της προηγουμένης όπως συνηθίζεται. Έτσι κι εκείνη τη χρονιά είχαμε πάει εκεί οικογενειακά και είχε τύχει και είχαμε ξεκόψει ο πατέρας μου κι εγώ λίγο πιο πέρα από τους υπόλοιπους. Αρχιερατική λειτουργία , ο κόσμος πολύς, ο ναός μικρός και η εικόνα των ασπρομάληδων Αγίων δύσκολο να προσεγγιστεί, ιδιαίτερα με τη φήμη για τα θαύματα που έχει κάνει τόσα χρόνια. Που να φανταζόμουν πως πολύ σύντομα θα έτρεχα από ένα νοσοκομείο της Αθήνας να πέσω εκεί μπροστά στην εικόνα παρακαλώντας για τον πατέρα μου που έστεκε μολις μερικά εκατοστά μπροστά μου ..... παράξενη που είναι η ζωή !!!

Καθώς παρακολουθούσαμε τη θεία λειτουργία, μία φωνή τρεμάμενη πρόδιδε πως στο εσωτερικό του ναού κάποιος επίσκοπος σε πολύ μεγάλη ηλικία λειτουργούσε. Κάποια στιγμή έφτασε και η ώρα του κυρήγματος, οπότε ακούστηκε τρεμάμενη αλλά και συγκινημένη η φωνή του ίδιου ιεράρχη να λέει τα ακόλουθα (όπως τα θυμάμαι):

"Αγαπητοί μου αδελφοί, μεγάλη η σημερινή μέρα και πολύ θαυματουργοί οι Άγιοι Ανάργυροι ....", είπε και άλλα και συνέχισε "Θα σας διηγηθώ μια παλιά ιστορία. Κάποια παλαιότερη εποχή, που τα αυτοκίνητα δεν υπήρχαν και οι ανέσεις ήταν πολύ σπάνιες, σε κάποια φτωχή περιοχή της Ελλάδας, πολύ μακρύτερα από εδώ, μία χήρα μάνα μεγάλωνε το μονάκριβο γυιό της. Το παιδάκι σε πολύ μικρή ηλικία αρρώστησε και κανένα γιατρός της περιοχής όπου ζούσε η μάνα αυτή, δε μπορούσε να βρει τι έχει. Όμως αυτό συνεχώς χειροτέρευε και έπεσε σε κώμα. Απελπισμένη η μάνα και κινδυνεύοντας να χάσει το μοναδικό της παιδί και αποκούμπι, θυμήθηκε για μία εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στην περιοχή της Αρχαίας Κορίνθου που η θαυματουργή εικόαν με τη χάρη των Αγίων θεράπευε πολλούς ανθρώπους. Ήταν πολύ μακρυά και ειδικά για τα μέσα της εποχής. Όμως τόλμησε, φόρτωσε το ημιθανές παιδάκι της σε αυτή την κατάσταση που ήταν σε ένα γαϊδουράκι και πήρε το δρόμο για τους "μεγάλους γιατρούς". Περπατούσε μέρες και έφτασε εκεί που ήταν ο προορισμός της. Ο κόσμος πολύς, πήρε το παιδί της στα χέρια και το απόθεσε μπροστά από την εικόνα των Αγίων Αναργύρων κλαίγοντας και παρακαλώντας να το κάνουν καλά. Το βράδυ πέρασε, όπως όλοι, τη νύχτα στον περίβολο της εκκλησίας. Το παιδάκι σε κώμα και με πυρεττό συνεχώς, δεν καταλάβαινε τίποτε. Περασμένα μεσάνυχτα όλοι κοιμούνται, το παιδάκι μετά από πολλές μέρες νιώθει τον πυρεττό να πέφτει, μιας δροσιά απλώθηκε στο παιδικό μέτωπο καταμεσίς στο καλοκαίρι και για πρώτη φορά ανοίγουν τα παιδικά ματάκια μετά από μέρες, για να δουν, ω του θαύματος, δύο κυρίους που έμοιαζαν με γιατρούς, ασπρομάληδες να του λένε: σήκω παιδί μου είσαι πια καλά, ειδοποίησε τη μητέρα σου" .... Ο ιεράρχης που αφηγεόται την ιστορία έχει συγκινηθεί πάρα πολύ, η φωνή τρεμοπαίζει και βγαίνει μετά βίας προκαλώντας ένα ρίγος σε όλους, οι φωνές έχουν σωπάσει, όλοι ακούνε αποσβολωμένοι λες και τους διηγείται κάτι που σε μια άλλη διάσταση βλέπει .... και συνεχίζει: "ο μιρκός πράγματι σηκώνεται και πηγαίνει στη μητέρα του. "μαμμά διψάω" τη σκουντάει, κι αυτή μη μπορώντας να πιστέψει το θαύμα που βλέπει μπροστά της, προσπαθώντας να καταλάβει αν ξύπνησε ή κοιμάται ακόμη τον αγκαλιάζει και ξεσπά σε δάκρυα. Σιγά σιγά ξυπνούν και οι διπλανοί προσπαθώντας να καταλάβουν τι έγινε, και η μάνα οδηγεί το παιδάκι μπροστά στην εικόνα που πρώτη φορά αυτό βλέπει, και στην οποία αναγνωρίζει αμέσως τους δύο κυρίους που τον γιάτρεψαν" .... η συγκίνηση έχει φτάσει στο απροχώρητο στον περίβολο με την αφήγηση αυτή και ο ιεράρχης συγκεντρώνοντας και τις τελευταίες δυνάμεις που του απομένουν στην ηλικία των πιθανόν πάνω από 80 χρόνων του, συνεχίζει: "και αυτό το παιδάκι είναι αυτός που σας μιλά τώρα .... εκλπηρώνοντας ένα τάμα χρόνων να λειτουργήσει στην εορτή των Άγίων εδώ στον ίδιο ναό που του δόθηκε η ζωή" και καταρρέει προκαλώντας στον κόσμο απίστευτη συγκίνηση και κάνοντας το προψωπικό του θαύμα ακόμη πιο ζωντανό γι αυτούς που δεν το έζησαν ...

Καλή του ώρα εκεί που είναι ....