Φωτογραφία και τοποθεσία της Ι. Μ. Αγίου Κωνσταντίνου
Η Μονή επιβλητική, επικοινωνεί με το δρόμο με ένα στενό μονοπάτι στην άκρη του βράχου, μήκους περίπου 50 μέτρων έως την πύλη της. Ο προαύλιος χώρος προφυλαγμένος από πρόσβαση, εκτός από το μονοπάτι, δίνει τη σιγουριά κάστρου οχυρωμένου από τη φύση και προικισμένος με την ευνοϊκή θέση του πανόπτη. Σε αυτόν υπάρχουν μερικά μικρά κτίσματα, άλλα παλαιά και ετοιμόρροπα πλίνθινα, παλαιά κελιά και αποθήκη, και άλλα νεώτερα και συντηρημένα, δίνουν απέξω την εικόνα χώρου που κατοικήθηκε παλαιότερα. Όμως ο συγκλονιστικός εσωτερικός χώρος του μοναστηριού δεν εμφανίζεται παρά μόνο αν περάσει κανείς τη μικρή σκαλιστή στο βράχο σιδερένια πόρτα.
Η μετάβαση σε αυτόν είναι μυστηριακή και συνάμα σε γεμίζει δέος η σκάλα που αμέσως ανεβαίνει στα δεξιά της πόρτας, με μεγάλη κλίση και φτάνει στο χώρο του Ι. Ναού στην κορυφή. Τυφλή από την πλευρά του βουνού σε οδηγεί στα σπλάχνα του βράχου, ενός βράχου που σε βάζει σε ένα άλλο κόσμο, μυστηριακό και διαφορετικό. Έως το επάνω διάζωμα υπάρχουν δύο στάσεις, όπου πρόχειρα σκαμμένα κελάκια στα αριστερά της σκάλας, δύο τον αριθμό, μέσα στο βράχο, θυμίζουν στον προσκυνητή πως παλαιότερα παρείχαν καταφύγιο σε δύσκολα χρόνια μέσα στο απροσπέλαστο αυτό φρούριο της πέτρας. Η ευρυχωρία τους για το σκοπό που εξυπηρετούσαν και η πρόχειρη επίπλωσή τους, μία καρέκλα, ένα σανιδένιο κρεβάτι, ένα παράθυρο στην άκρη του βράχου με νιπτήρα λαξευμένο σε αυτόν και κυρίως η εκρροή από την οποία οι καλόγηροι έριχναν καυτό λάδι στους εισβολείς που προσπαθούσαν να διαρρήξουν την πόρτα του, σε φέρνουν πίσω, σε δύσκολους καιρούς, στην Τουρκοκρατία και στις ηρωϊκές στιγμές που έζησε το μέρος. Ηρωϊκές και συνάμα φοβερές, όπως μαρτυρούν οι τρύπες από βόλι στα κρανία του οστεοφυλακίου στο διάζωμα του πάνω μέρους της σκάλας.
Το ευρύχωρο διάζωμα στο πάνω μέρος σε επιβραβεύει που το έφτασες, θυμίζοντας έντονα την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναϊτη, όπου περνάς από όλες τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες των σκαλοπατιών αλλά στο πάνω μέρος σε περιμένει η Λύτρωση. Στη δική μας περίπτωση, "η Λύτρωση" έρχεται με το πλούσιο φως που σε λούζει φτάνοντας εκεί από τα λαξευμένα παράθυρα του τοίχου. Πλούσιο φως και πλούσια θέα, ώστε να μη θες να ξαναφύγεις από εκεί. Συνάμα από την αριστερή πλευρά, ένα παράθυρο και μία πόρτα σε βάζουν σε άνα κατανυκτικό μικρό ναό, μαυρισμένο από τα χρόνια και τους καπνούς των κεριών, ίδιο με αυτούς που συναντά κανείς στις κατανυκτικές ακολουθίες του Όρους. Σου υποβάλλει ένα δέος η παρατήρηση των μόλις διακρινώμενων τοιχογραφιών, καθώς και η εικόνες του τέμπλου, απλού αλλά επιβλητικού όσο και ο χώρος. Στην αριστερή πλευρά δεσπόζει η εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου έφιππου,
μοναδική στο είδος της και η οποία είναι αντίγραφο της πραγματικής (η εικονιζόμενη στη φωτογραφία είναι η πραγματική και όχι το αντίγραφο, από την έκθεσή της για προσκύνημα μετά από 35 χρόνια, στον Ι.Ν. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Κορίνθου, 17-5-2014 έως 20-5-2014). Η τελευταία, μαζί με κάποια σκεύη από πολύτιμα μέταλλα (κυρίως χρυσό) στολισμένα με πετράδια έχουν μετακομίσει τα τελευταία χρόνια στο εκκλησιαστικό μουσείο Κορίνθου, μετά από αλεπάλληλες προσπάθειες κλοπής τους οι οποίες θαυματουργικά απέβησαν άκαρπες. Έχει ιδιαίτερη σημασία να διηγηθεί κανείς (σε άλλο άρθρο) πως αυτές απέτυχαν.
Από την έξω πλευρά του βράχου, στο σημείο που βρίσκεται ο Ναός, έχει σχηματιστεί από υγρασία ή διάβρωση, ένα τεράστιος βυζαντινός σταυρός. Θέαμα επιβλητικό και σίγουρα όχι τυχαίο, το αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης αν σκεφτεί να κοιτάξει προς τα επάνω όταν βρίσκεται στον προαύλιο χώρο της Μονής. Μάλιστα είναι τόσο περίεργος ο σχηματισμός σε αυτό το σημείο που το αντιλαμβάνεται κανείς αν σκεφτεί πως ειδικά εκεί ο βράχος δε φαίνεται να έχει κανένα λόγο να εμφανίζει υγρασία !!!!
Ένα άλλο παράδοξο φαινόμενο στη Μονή αποτελεί ένας τεράστιος βράχος στην είσοδο του μονοπατιού που σε οδηγεί σε αυτή, απέναντι από τη Μονή, ο οποίος στηρίζεται σε μία μύτη στην άκρη ενός διαζώματος. Ο θρύλος λέει πως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας κυνηγούσαν οι Τούρκοι μία κοπέλα η οποία φτάνοντας εκεί, στην άκρη του γκρεμού πήδηξε κάτω από το διάζωμα, πιθανόν σε άλλο χαμηλώτερα για να σωθεί. Παρακάλεσε δε τον Άγιο πάνω στον πανικό της να τη σώσει και τότε ο βράχος αυτός έπεσε και έφραξε την πρόσβαση των εχθρών της φυλάγοντάς τη από αυτούς. Αν κανείς βέβαια τον παρατηρήσει είναι άξιο θαυμασμού πως στέκεται εκεί τόσους αιώνες, ξεπερνώντας καιρικά φαινόμενα και σεισμούς, γέρνοντας προς τα έξω, προς το γκρεμό και δεν πέφτει !!!
Άλλος θρύλος αναφέρει πως ο Άγιος έχει κάνει την εμφάνισή τους έφιππος στην περιοχή προστατεύοντας ανθρώπους που κινδύνευαν. Πρέπει δε να αναφερθεί πως τόσο η εικόνα όσο και τα ιερά σκεύη που αναφέραμε, λέγεται πως έχουν έλθει από την Κωνσταντινούπολη μετά την άλωσή της, και η Μονή σύμφωνα με πηγές πρέπει να είναι εκεί από τον 11ο αιώνα.
Στα τελευταία χρόνια, μία γυναικεία αδελφότητα η οποία υπηρετούσε τη μονή, αποφάσισε να φτιάξει το μικρό χώρο που βρίσκεται σα μπαλκόνι εμπρός της και μία μάντρα στο μικρό μονοπάτι που συνδέει τη μονή με το δρόμο, ώστε να υπάρχει μαι κάποια επιπλέον ασφάλεια για τους επισκέπτες. Ο μάστορας που πήραν για τη δουλειά, πετράς, είχε και το γιό του που τον βοηθούσε κουβαλώντας πέτρες για το χτίσιμο της μάντρας. Κάποια στιγμή ο μικρός φορτωμένος με πέτρες παραπατά στο άκρο του μονοπατιού και πέφτει στο κενό. Ο γκρεμός είναι πολύ μεγάλος και απότομος. Ο μάστορας βλέποντας το γεγονός πρόλαβε να επικαλεστεί τον Άγιο και μαζί με τους υπόλοιπους προσπαθούσαν να δουν το μικρό κομματιασμένο στο βάθος του γκρεμού. Προς έκπληξή τους τον είδαν να ανεβαίνει με ευκολία το γκρεμό κουβαλώντας την πέτρα που είχε στα χέρια του. Φτάνοντας επάνω τους είπε πως πέφτοντας χτυπούσε στα βράχια και ήταν σα να ακουμπούσε βαμβάκι και φτάνοντας κάτω δεν είχε πάθει τίποτα, σα να μην είχε πέσει καν !!! το θαυμαστό αυτό γεγονός είχε πολλούς μάρτυρες και ο μάστορας προσέφερε τη δουλειά του δωρεάν στη μονή ως ευχαριστία στον Άγιο για τη διάσωση του παιδιού του.
Φύλακες της Μονής έχουν αναλάβει οι λιγοστοί κάτοικοι που μένουν στο χωριό και οι οποίοι συνήθως βρίσκονται εκεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οπότε αν κανείς θελήσει να την επισκεφτεί, μπορεί στις 21 Μαϊου που εορτάζει, στη δεύτερη εορτή της στις 14 Σεπτέμβρη και κατόπιν συμφωνίας με τους κατοίκους που κρατούν τα κλειδιά.
Στο ίδιο μέρος, στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχει η Ι.Μ. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, νεώτερη και με τη δική της ιστορία. Η Μονή αυτή έχει μετόχι στα Γεληνιάτικα Κορινθίας, ένα καταπληκτικό μέρος το οποίο φιλοξενεί τις μοναχές το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, μιας και η Μονή του Γεληνίου αποκλείεται εύκολα από τα χιόνια για πολλούς μήνες (τουλάχιστο τα προηγούμενα χρόνια που έριχνε χιόνι ακόμα).
΄Τρεις ναοί της περιοχής είναι ιδιαίτερα σημαντικοί, ο καθένας με την ιστορία του και υπεραιωνόβια παρουσία, η Αγία Τριάδα, η Μεταμόρφωση του Σωτήρα στο λοφάκι της και ο Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, στο έμπα του χωριού περίπου ....
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η Μονή του Αγίου Κωνσταντίνου δεν έχει μοναχούς/ές και ερημώνει μετά από τόσους αιώνες παρουσίας. Αρκεί κανείς να πάει εκεί για να φύγει από τον κόσμο και να βρεθεί κάπου αλλού .....!!!
Περισσότερα θα βρείτε στο ειδικά αφιερωμένο blog στη διεύθυνση https:////agioskonstantinosgelini.blogspot.com
(με την επιφύλαξη των πνευματικών δικαιωμάτων από τον παραπάνω σύνδεσμο)
Η Ιερά Μονή Αγίου Κωνσταντίνου, γιόρταζε τη δεύτερη γιορτή της εχθές 14 Σεπτέμβρη, είναι ένας τόπος ιερός για όσους τον γνωρίζουν και ιδιαίτερα γι αυτούς που τυχαίνει να έχουν σχετιστεί χωρικά μαζί του. Βρίσκεται στην τοποθεσία Γελήνι η οποία έχει δύο οικισμούς, τα Σπαρτιναίϊκα και τα Λαγκαδαίϊκα ενίοτε και Τουρτουραίϊκα, στην πλευρά των τελευταίων στην οποία και βρίσκεται. Είναι ένας επιβλητικός χώρος σκαμμένος μέσα στο βράχο που υψώνεται κάθετα από τους πρόποδες κοντά στο χωριό Σκούπα. Η θέα είναι επιβλητική και το χωριό που αναφέραμε απλώνεται κάτω σα ζωγραφιά σε παραμύθι με τις στέγες των σπιτιών να βάφουν κόκκινο το τοπίο, το κοιμητήριο περικυκλωμένο με τα κυπαρίσια και τη φύση να παίζει σε αποχρώσεις του πράσινου σε όλο τον υπόλοιπο καμβά.Η Μονή επιβλητική, επικοινωνεί με το δρόμο με ένα στενό μονοπάτι στην άκρη του βράχου, μήκους περίπου 50 μέτρων έως την πύλη της. Ο προαύλιος χώρος προφυλαγμένος από πρόσβαση, εκτός από το μονοπάτι, δίνει τη σιγουριά κάστρου οχυρωμένου από τη φύση και προικισμένος με την ευνοϊκή θέση του πανόπτη. Σε αυτόν υπάρχουν μερικά μικρά κτίσματα, άλλα παλαιά και ετοιμόρροπα πλίνθινα, παλαιά κελιά και αποθήκη, και άλλα νεώτερα και συντηρημένα, δίνουν απέξω την εικόνα χώρου που κατοικήθηκε παλαιότερα. Όμως ο συγκλονιστικός εσωτερικός χώρος του μοναστηριού δεν εμφανίζεται παρά μόνο αν περάσει κανείς τη μικρή σκαλιστή στο βράχο σιδερένια πόρτα.
Η μετάβαση σε αυτόν είναι μυστηριακή και συνάμα σε γεμίζει δέος η σκάλα που αμέσως ανεβαίνει στα δεξιά της πόρτας, με μεγάλη κλίση και φτάνει στο χώρο του Ι. Ναού στην κορυφή. Τυφλή από την πλευρά του βουνού σε οδηγεί στα σπλάχνα του βράχου, ενός βράχου που σε βάζει σε ένα άλλο κόσμο, μυστηριακό και διαφορετικό. Έως το επάνω διάζωμα υπάρχουν δύο στάσεις, όπου πρόχειρα σκαμμένα κελάκια στα αριστερά της σκάλας, δύο τον αριθμό, μέσα στο βράχο, θυμίζουν στον προσκυνητή πως παλαιότερα παρείχαν καταφύγιο σε δύσκολα χρόνια μέσα στο απροσπέλαστο αυτό φρούριο της πέτρας. Η ευρυχωρία τους για το σκοπό που εξυπηρετούσαν και η πρόχειρη επίπλωσή τους, μία καρέκλα, ένα σανιδένιο κρεβάτι, ένα παράθυρο στην άκρη του βράχου με νιπτήρα λαξευμένο σε αυτόν και κυρίως η εκρροή από την οποία οι καλόγηροι έριχναν καυτό λάδι στους εισβολείς που προσπαθούσαν να διαρρήξουν την πόρτα του, σε φέρνουν πίσω, σε δύσκολους καιρούς, στην Τουρκοκρατία και στις ηρωϊκές στιγμές που έζησε το μέρος. Ηρωϊκές και συνάμα φοβερές, όπως μαρτυρούν οι τρύπες από βόλι στα κρανία του οστεοφυλακίου στο διάζωμα του πάνω μέρους της σκάλας.
Το ευρύχωρο διάζωμα στο πάνω μέρος σε επιβραβεύει που το έφτασες, θυμίζοντας έντονα την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναϊτη, όπου περνάς από όλες τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες των σκαλοπατιών αλλά στο πάνω μέρος σε περιμένει η Λύτρωση. Στη δική μας περίπτωση, "η Λύτρωση" έρχεται με το πλούσιο φως που σε λούζει φτάνοντας εκεί από τα λαξευμένα παράθυρα του τοίχου. Πλούσιο φως και πλούσια θέα, ώστε να μη θες να ξαναφύγεις από εκεί. Συνάμα από την αριστερή πλευρά, ένα παράθυρο και μία πόρτα σε βάζουν σε άνα κατανυκτικό μικρό ναό, μαυρισμένο από τα χρόνια και τους καπνούς των κεριών, ίδιο με αυτούς που συναντά κανείς στις κατανυκτικές ακολουθίες του Όρους. Σου υποβάλλει ένα δέος η παρατήρηση των μόλις διακρινώμενων τοιχογραφιών, καθώς και η εικόνες του τέμπλου, απλού αλλά επιβλητικού όσο και ο χώρος. Στην αριστερή πλευρά δεσπόζει η εικόνα του Αγίου Κωνσταντίνου έφιππου,
μοναδική στο είδος της και η οποία είναι αντίγραφο της πραγματικής (η εικονιζόμενη στη φωτογραφία είναι η πραγματική και όχι το αντίγραφο, από την έκθεσή της για προσκύνημα μετά από 35 χρόνια, στον Ι.Ν. Μεταμόρφωσης του Σωτήρος Κορίνθου, 17-5-2014 έως 20-5-2014). Η τελευταία, μαζί με κάποια σκεύη από πολύτιμα μέταλλα (κυρίως χρυσό) στολισμένα με πετράδια έχουν μετακομίσει τα τελευταία χρόνια στο εκκλησιαστικό μουσείο Κορίνθου, μετά από αλεπάλληλες προσπάθειες κλοπής τους οι οποίες θαυματουργικά απέβησαν άκαρπες. Έχει ιδιαίτερη σημασία να διηγηθεί κανείς (σε άλλο άρθρο) πως αυτές απέτυχαν.
Από την έξω πλευρά του βράχου, στο σημείο που βρίσκεται ο Ναός, έχει σχηματιστεί από υγρασία ή διάβρωση, ένα τεράστιος βυζαντινός σταυρός. Θέαμα επιβλητικό και σίγουρα όχι τυχαίο, το αντιλαμβάνεται ο επισκέπτης αν σκεφτεί να κοιτάξει προς τα επάνω όταν βρίσκεται στον προαύλιο χώρο της Μονής. Μάλιστα είναι τόσο περίεργος ο σχηματισμός σε αυτό το σημείο που το αντιλαμβάνεται κανείς αν σκεφτεί πως ειδικά εκεί ο βράχος δε φαίνεται να έχει κανένα λόγο να εμφανίζει υγρασία !!!!
Ένα άλλο παράδοξο φαινόμενο στη Μονή αποτελεί ένας τεράστιος βράχος στην είσοδο του μονοπατιού που σε οδηγεί σε αυτή, απέναντι από τη Μονή, ο οποίος στηρίζεται σε μία μύτη στην άκρη ενός διαζώματος. Ο θρύλος λέει πως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας κυνηγούσαν οι Τούρκοι μία κοπέλα η οποία φτάνοντας εκεί, στην άκρη του γκρεμού πήδηξε κάτω από το διάζωμα, πιθανόν σε άλλο χαμηλώτερα για να σωθεί. Παρακάλεσε δε τον Άγιο πάνω στον πανικό της να τη σώσει και τότε ο βράχος αυτός έπεσε και έφραξε την πρόσβαση των εχθρών της φυλάγοντάς τη από αυτούς. Αν κανείς βέβαια τον παρατηρήσει είναι άξιο θαυμασμού πως στέκεται εκεί τόσους αιώνες, ξεπερνώντας καιρικά φαινόμενα και σεισμούς, γέρνοντας προς τα έξω, προς το γκρεμό και δεν πέφτει !!!
Άλλος θρύλος αναφέρει πως ο Άγιος έχει κάνει την εμφάνισή τους έφιππος στην περιοχή προστατεύοντας ανθρώπους που κινδύνευαν. Πρέπει δε να αναφερθεί πως τόσο η εικόνα όσο και τα ιερά σκεύη που αναφέραμε, λέγεται πως έχουν έλθει από την Κωνσταντινούπολη μετά την άλωσή της, και η Μονή σύμφωνα με πηγές πρέπει να είναι εκεί από τον 11ο αιώνα.
Στα τελευταία χρόνια, μία γυναικεία αδελφότητα η οποία υπηρετούσε τη μονή, αποφάσισε να φτιάξει το μικρό χώρο που βρίσκεται σα μπαλκόνι εμπρός της και μία μάντρα στο μικρό μονοπάτι που συνδέει τη μονή με το δρόμο, ώστε να υπάρχει μαι κάποια επιπλέον ασφάλεια για τους επισκέπτες. Ο μάστορας που πήραν για τη δουλειά, πετράς, είχε και το γιό του που τον βοηθούσε κουβαλώντας πέτρες για το χτίσιμο της μάντρας. Κάποια στιγμή ο μικρός φορτωμένος με πέτρες παραπατά στο άκρο του μονοπατιού και πέφτει στο κενό. Ο γκρεμός είναι πολύ μεγάλος και απότομος. Ο μάστορας βλέποντας το γεγονός πρόλαβε να επικαλεστεί τον Άγιο και μαζί με τους υπόλοιπους προσπαθούσαν να δουν το μικρό κομματιασμένο στο βάθος του γκρεμού. Προς έκπληξή τους τον είδαν να ανεβαίνει με ευκολία το γκρεμό κουβαλώντας την πέτρα που είχε στα χέρια του. Φτάνοντας επάνω τους είπε πως πέφτοντας χτυπούσε στα βράχια και ήταν σα να ακουμπούσε βαμβάκι και φτάνοντας κάτω δεν είχε πάθει τίποτα, σα να μην είχε πέσει καν !!! το θαυμαστό αυτό γεγονός είχε πολλούς μάρτυρες και ο μάστορας προσέφερε τη δουλειά του δωρεάν στη μονή ως ευχαριστία στον Άγιο για τη διάσωση του παιδιού του.
Φύλακες της Μονής έχουν αναλάβει οι λιγοστοί κάτοικοι που μένουν στο χωριό και οι οποίοι συνήθως βρίσκονται εκεί κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Οπότε αν κανείς θελήσει να την επισκεφτεί, μπορεί στις 21 Μαϊου που εορτάζει, στη δεύτερη εορτή της στις 14 Σεπτέμβρη και κατόπιν συμφωνίας με τους κατοίκους που κρατούν τα κλειδιά.
Στο ίδιο μέρος, στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχει η Ι.Μ. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, νεώτερη και με τη δική της ιστορία. Η Μονή αυτή έχει μετόχι στα Γεληνιάτικα Κορινθίας, ένα καταπληκτικό μέρος το οποίο φιλοξενεί τις μοναχές το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, μιας και η Μονή του Γεληνίου αποκλείεται εύκολα από τα χιόνια για πολλούς μήνες (τουλάχιστο τα προηγούμενα χρόνια που έριχνε χιόνι ακόμα).
΄Τρεις ναοί της περιοχής είναι ιδιαίτερα σημαντικοί, ο καθένας με την ιστορία του και υπεραιωνόβια παρουσία, η Αγία Τριάδα, η Μεταμόρφωση του Σωτήρα στο λοφάκι της και ο Ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, στο έμπα του χωριού περίπου ....
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η Μονή του Αγίου Κωνσταντίνου δεν έχει μοναχούς/ές και ερημώνει μετά από τόσους αιώνες παρουσίας. Αρκεί κανείς να πάει εκεί για να φύγει από τον κόσμο και να βρεθεί κάπου αλλού .....!!!
Περισσότερα θα βρείτε στο ειδικά αφιερωμένο blog στη διεύθυνση https:////agioskonstantinosgelini.blogspot.com
7 σχόλια:
Επιπλέον πληροφορίες για το Γελήνι σε παλαιότερη καταγραφή.
Το 1874 ο περιηγητής Λούτβιχ Σαλβατόρ γράφει:
"Από το Μοναστήρι ο δρόμος προς τη Ζούγρα πηγαίνει επάνω από το διάσελο, ανάμεσα από πεύκα, και βλέπουμε την κοιλάδα του Ξυλοκάστρου, απέναντι στην οποία προβάλλει ένας ισχυρός πυκνός όγκος, όπως εκείνος ο οποίος εκτείνεται μεταξύ του βουνού της Παναγίας και του Πιτσαδέικου, στρογγυλός και κατά το μεγαλύτερο μέρος καλλιεργημένος, που εκτείνεται προς τα επάνω ενώ προς τα κάτω κλείνει από μια στενή χαράδρα. Επί της αριστερής πλαγιάς αυτής της κοιλάδας, ένα μονοπάτι οδηγεί προς τη Γελήνι, ένα χωριό με 300 σπίτια, σχεδόν τρεις ώρες απόσταση από το Λουτρό. Πάνω από αυτό υψώνεται το Μαύρο Όρος του Γεληνιού, το αρχαίο Χελυδόριο, με ψηλές μερικώς χιονισμένες πλευρές...."
Ένα άλλο περίεργο είναι πως το Γελήνι βρίσκεται στο κέντρο του τριγώνου Δελφοί – Ολυμπία – Μυκήνες, πράγμα για το οποίο κάποιοι μοναχοί Βουδιστές λένε πως το επέλεξαν για την κατασκευή κοινοβίου στο οποίο διαμένουν κάποιοι από αυτούς !!!!
Ακόμη θυμάμαι έντονα τις πρώτες μου μνήμες από το μέρος αυτό. Έμενα τα καλοκαίρια με τον παπού μου που ήταν ψάλτης και συχνά μου έρχονται στο νου τα λουσμένα στο φως πρωϊνά με τις χίλες μύριες μυρωδιές από τα λουλούδια και την οργιάζουσα φύση, να ξεκινάμε για την εκκλησιά ... και μετά το πανηγύρι το συμπλήρωναν οι ψαλμωδίες, λες και υμνούσαν τον Πανάγαθο γι αυτή την ομορφιά !!!! Μνήμες βαθιά χαραγμένες στον παιδικό νου, με ανέμελες θύμισες και αθωές προθέσεις .... Τι παράδεισος Θεέ μου !!!! Τι παράδεισος ....
Μεταφέρω εδώ αυτούσιο το κείμενο από το site xylokastro.info το οποίο περιέχει επιπλέον πληροφορίες για την Ιερά Μονή Αγίου Κωνσταντίνου.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος, που είναι λαξευμένος σε ένα μεγάλο βράχο από το 1011, ατενίζει περήφανος τον Κορινθιακό κόλπο, παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός της εγκατάλειψής του. Ο χώρος λειτουργίας βρίσκεται σε ένα κοίλωμα του βράχου, το οποίο στην αρχή ήταν ενιαίο και αργότερα διαχωρίστηκε σε τρία τμήματα: α)τον κυρίως ναό, β)τον πρόναο και γ)το παρεκκλήσι. Το μοναστήρι χτίστηκε από ντόπιους μάστορες και πολλά θαύματα συνδέονται με την κατασκευή του. Ένα από αυτά ήταν το εξής: Όταν έκτιζαν τον Ναό, ένα μαστορόπουλο έπεσε από ύψος πολλών μέτρων. Μόλις οι μάστορες είδαν τι έγινε, πήγαν στο σημείο που έπεσε το μαστορόπουλο για να δουν τι απέγινε. Προς έκπληξή τους, τον είδαν ζωντανό φέρνοντας μια μεγάλη πέτρα προς το Ναό. Ένα άλλο θαύμα που δεν σχετίζεται με την κατασκευή, αλλά με τον Άγιο και το μοναστήρι λέγεται ότι συνέβη πριν πολλά χρόνια στο χωριό Παναρίτι. Ήταν τότε ένας άνθρωπος που είχε κατηγορηθεί άδικα από έναν συγχωριανό του. Επειδή ήταν σίγουρο ότι θα ενοχοποιηθεί, ξεκίνησε με σκοπό να κάψει το σπίτι του συγχωριανού του. Στο δρόμο, όμως, συνάντησε έναν έφιππο άνδρα με μαύρα ρούχα, ο οποίος του είπε: «Μην κάνεις τίποτα κακό στο συγχωριανό σου και αύριο στο δικαστήριο θα αθωωθείς χάρη σε μένα». Έτσι και έγινε. Ο άνθρωπος αθωώθηκε και απορημένος ρώτησε το όνομα του ανθρώπου που τον βοήθησε να αθωωθεί. Αυτός απάντησε: «Με λένε Κωνσταντίνο και το σπίτι μου είναι σε ένα βράχο στο Γελήνι». Η λαϊκή παράδοση για τον έφιππο άνδρα ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα, αφού η εικόνα του μοναστηριού παρουσιάζει τον Άγιο έφιππο. Η εικόνα αυτή τώρα βρίσκεται στη Μητρόπολή Κορίνθου λόγω των πολλών προσπαθειών που έχουν γίνει για να την κλέψουν. Λέγεται ότι μαζί με μια ίδια εικόνα που βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη είναι οι μοναδικές που υπάρχουν. Στην Μητρόπολη της Κορίνθου βρίσκεται επίσης και το ευαγγέλιο της μονής, το οποίο είναι φτιαγμένο από περγαμηνή και στο εξώφυλλό του έχει πολύτιμους λίθους, πράγμα το οποίο του προσδίδει μεγάλη αξία.
http://xylokastro.info/index.php/ekklhsies-geniko/gellhni
http://www.korinthia.net/dim-xylokastrou--lagadeika.htm
Περισσότερα πια μπορείτε να βρείτε στο ειδικό blog που ξεκίνησε για την ιερά μονή Αγίου Κωνσταντίνου, το οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε στη διεύθυνση: https://agioskonstantinosgelini.blogspot.gr/
Πολύ καλή η περιγραφή για τον Άγιο Κωνσταντίνο
Δημοσίευση σχολίου